De jetlag is stilaan aan het verdwijnen dus opstaan ging al iets vlotter vandaag. Het is zondag dus Singapore was zeer rustig. Op amper 15 minuten bracht een taxi ons naar de indrukwekkend mooie luchthaven Changi. Met een ondertussen legendarisch geworden vriendelijkheid zette de taxichauffeur ons vlakbij de juiste incheckbalie af. De eerste test van ons kunnen inzake reizen in mekaar boksen enkel en alleen via internetboekingen kwam er aan. Zouden ze ons verwachten bij Malaysia Airlines?
Jawel hoor, met een smile van hier tot ginder zorgde een Maleisische schone voor het vlotte inchecken van onze bagage. En na het gebruikelijke passeren van de tijd in de transitzone gingen we aan boord van de 737-400 die ons naar Kuching zou vliegen. Kuching is de grootste stad van Sarawak in Maleisisch Borneo.
Na amper 1u10' vliegen boven de Zuid-Chinese zee zette de piloot het vliegtuig veilig neer. Over de kwaliteit van de vlucht zijn de meningen verdeeld. Aan boord was alles ok, lekkere lunch, knappe stewardess ;-), ...
Maar in zo'n kleinere 737 voel je natuurlijk veel meer dat je vliegt. In de mastodonten van Emirates heb je amper een vliegsensatie, maar in die kleintjes ... Een turbulentietje hier, een kort bochtje daar, een beetje snel opstijgen en nog sneller dalen, ...
I just love it maar Christel, voorzichtig uitgedrukt, iets minder.
We moesten een pak immigratiepapieren invullen en 2 documenten i.v.m. de Mexicaanse griep. Komen jullie uit een land met deze griep? ... Ja natuurlijk, dat virus zit ondertussen overal.
Op de luchthaven was het wel menens. We werden met een speciale camera gescand op griepsymptomen en alle personeel liep er rond met megadikke mondmaskers alsof wij op het punt stonden om Ebola of het Marburgvirus binnen te smokkelen. Waar dat goed voor is weet ik niet, de mensheid heeft blijkbaar nood aan af en toe een angst voor een onzichtbaar virus [ dat tot nu toe milder is dan een gewone wintergriep, maar dat lezen de mensen blijkbaar niet ].
Maar goed, opnieuw een stempel in ons paspoort en we mogen hier wettelijk 90 dagen blijven.
Ons hotel ligt deze keer niet in het red light district maar recht tegenover de Hilton van Kuching (dit doet me denken aan Hyacint Bouquet " Ja hoor, een sjieke vakantie, we sliepen recht tegenover de Hilton ;-)
We overnachten in het Tune Waterfront Hotel, een soort Ryanair onder de hotelketens. Voor amper 100 euro (echt waar!) hebben we 5 nachten lang een zeer ruime kamer met airco, proper sanitair & douche, draadloos internet, safe en natuurlijk een bed. Allemaal zeer basic maar netjes en aangenaam. Meer moet dat niet zijn.
Morgen starten we de dag wel met een uitgebreid ontbijtbuffet in, jawel, het ontbijtcafé van de Hilton.
