Gisteren sloten we onze blog af met de melding dat er een tropisch onweer losgebarsten was boven Kuala Lumpur. Dat heeft maar liefst anderhalf uur geduurd. Flits, boem, KNAL. Als een gedicht van Van Ostaijen weerkaatste het lawaai van de donder duizendvoudig tussen de wolkenkrabbers van de stad. 't Was de moeite.
We waren van plan om 's avonds Little India te bezoeken maar in dergelijke weersomstandigheden was dat onbegonnen werk. We kozen dan maar voor een lekker diner in het Japans restaurant van ons hotel. En dat was overheerlijk.
Vandaag was het rammelkarrendag. Het begon al bij de taxi die ons naar het Puduraya busstation bracht voor onze reis naar Malakka. Alles rammelde aan die wagen en tijdens de rit slaagde hij er zelfs in om het taxibordje van op het autodak te verliezen. No problem sir, very cheap ;-)
Het Puduraya busstation is de hel op aarde voor reizigers. Wel 72 autocars staan er ondergronds te draaien terwijl ze hun passagiers inladen. Combineer dit met de hitte en een totaal gebrek aan verluchting en dan begrijp je waarom de meeste reizigers pas de laatste minuten arriveren en niet het half uur op voorhand wat je geadviseerd wordt. Weer iets bijgeleerd.
De autocars van Transnasional zijn allemaal nieuw en luxueus behalve eentje, de bus naar Malakka. Zowat alles binnen de bus was hersteld met dikke zwarte composietlijm en de zetels hadden hun beste tijd al lang gehad. Onze chauffeur had duidelijk een Schumachercomplex want hij scheurde letterlijk over de snelweg. Allerlei bieptoontjes lieten vermoeden dat ook de elektronica aan boord niet meer van de nieuwste was. Gelukkig hebben we al straffere dingen meegemaakt in Afrika want anders lieten we die bus onmiddellijk stoppen.
Na een rit van twee uur kwamen we dan toch heelhuids aan bij het centraal station van Malakka. Voor een keer moesten wij niet onderhandelen met de taxichauffeurs, ze deden het onder mekaar. De winnaar, chauffeur van een aftandse Mercedes, bracht ons met de nodige stijl (maar opnieuw al rammelend) naar ons hotel voor 1 nacht. Dat ligt vlakbij het historische centrum van de stad.
Malakka heeft een lange geschiedenis als haven en als handelsstad. Het was achtereenvolgens in handen van de sultans, de Portugezen, de Nederlandse VOC, de Britten, de Japanners tijdens WO II, opnieuw de Britten en dit tot bij de onafhankelijkheid van Maleisië eind jaren 50.
Vooral de Nederlanders hebben er mooie gebouwen nagelaten die nu ingericht zijn als museum dat zeker een bezoekje waard is. Overal in het historische gedeelte wordt je aangeklampt door vaak hoogbejaarde riskja drivers die je proberen in hun overdadig met bloemen versierde fietstaxi's te lokken. Tot vervelens toe trouwens want na een tijdje antwoord je met een grote smile terwijl je in het platste West-Vlaams “ Stop die riksja waar de zon nooit schijnt vent” tussen je tanden murmelt.
En dan komen we bij den poserenden toerist. Naast de onvermijdelijke Nederlanders – het kan toch niet anders dan dat hun land gewoon leegstaat tijdens de zomervakantie – wordt Malakka overspoeld door horden Chinese, Japanse, Koreaanse en andere Aziatische toeristen. Die hebben maar een doel voor ogen: poseren, poseren en nog eens poseren. Het is hier zo erg dat je gewoon de kans niet krijgt om zelf een foto van de monumenten te maken zonder half Tokyo erbij.
Bij deze lanceren wij de club “ Weg met den poserenden toerist “. Het doel is duidelijk en wat ons betreft heiligt het ook de middelen. Malakka is vanuit historisch oogpunt zeer de moeite waard om te bezoeken, de stad is vorig jaar terecht erkend als werelderfgoed. Maar het toeristische circus er rond is er echt teveel aan. Gelukkig kan je er snel aan ontsnappen in de prachtige parken rond Malakka Heuvel met eeuwenoude bomen wier stammen weelderig begroeid zijn met varens en orchideeën allerhande en in wiens takken de mooie Zwartkop Buul-buuls zitten te spelen.
Rond 19u00 zagen we vanuit onze kamer in het statige Equatorial Hotel de zon ondergaan boven de Straat van Malakka, 's werelds drukst bevaren waterweg. Dit onder begeleiding van wel 4 imams die tegen mekaar opzongen om de gelovigen aan te zetten tot het aanheffen van het avondgebed.
We blijven hier 1 nacht, morgen na de middag reizen we verder naar Singapore.
