O wat haat ik jetlags. Mijn knappe reis (en echt-)genote kan overal slapen, maar deze jongen heeft er weer de volle pot van. Weinig geslapen vannacht, mijn lichaam zei me constant dat het nog namiddag was. En als volbloed avondmens klopt het natuurlijk niet om dan al in bed te zitten.
Maar vooral niet plooien. Vanmorgen vroeg uit bed, een fruitontbijtje bij de lokale Chinees ( zalig toch die eetstalletjes overal)en we waren er klaar voor ... dachten we.
Op de kaart konden we zien dat het amper een half uurtje stappen was naar Little India, de Indische wijk van deze multiculturele stad. Ideaal om onze stijve vliegtuigbenen te strekken. En 29°C bij een licht bewolkte hemel, wat wil je meer?
Na 10 minuten wandelen toonde de tropenzon zich plots van zijn (of is het haar?) gemeenste kant. Meer dan 35°C in de schaduw, geen zuchtje wind en een hoge luchtvochtigheid. Dit maakt van je wandeling plots een soort boetetocht. Zeker met 7 kilogram fotospullen op mijn bult. Nu, voor mooie plaatjes moet je iets overhebben.
We moesten slechts éénmaal de weg vragen (wat zijn die mensen toch allemaal gastvrij)en na een tussenstop voor vers water kwamen we in Little India aan.
Schoenen uit en op blote voeten binnen in de Sri Srinivasa Perumal Temple . We hielden ons eerst wat op de vlakte omdat er een ceremonie aan de gang was. No problem sir, please join us. Tof, we maakten ineens deel uit van die zinnenprikkelende omgeving vol wierook, kruiden, prachtige kleuren, enz... Yep, alweer een gigabyte aan kleurrijke foto's erbij ;-)
Mijn netbookje laat wat fotobewerking toe, dus begin ik vanaf nu eigen foto's te posten. Die vertellen misschien meer dan woorden.
